ใครเคยเกิดอาการเพ่งจิตเกินไปบ้าง แล้วจะปล่อยยังไง

เราฝึกสติปัฏฐานตลอดเวลาค่ะ ตั้งแต่ตื่นจนหลับ ไม่ว่าทำอะไรก็จะมีสติตามดูรู้ทันจิตตลอด ทำอะไรก็เลยใส่ใจจดจ่อได้อย่างละเอียด อารมณ์มา ก็รู้ทันอารมณ์ สามารถจัดการได้ทุกครั้ง กลางคืนมักกำหนดลมก่อนนอน จิตปกติชอบคิดไปไกล เราก็พยายามปล่อยวางได้จนหลับ นี้คือสิ่งที่ฝึกไปในตัว แต่เมื่อคืนรู้สึกว่าจิตเพ่งตัวมันเอง มีสติสัมปชัญญะทุกประการ ระลึกรู้สึกกายรู้สึกใจ แต่เหมือนว่ารู้สึกเกินไปจนนอนไม่หลับเลย อยากถามว่ามันกำลังเพ่งตัวมันเองหรือเปล่า แล้วมีวิธีปล่อยออกมาอย่างไร (เราไม่มีอารมณ์ปรุงแต่งจนกระสับกระส่ายกังวลหรือเซ็งที่นอนไม่หลับแต่ประการใด แต่เรารู้ตัวว่ากำลังนอนไม่หลับ) ขอบคุณสำหรับคำตอบจ้า